Ovo mesto je naseljavano još od praistorije, a po dolasku Rimljana bilo je deo Dunavskog limesa, a u blizini antičkog utvrđenja Lederata. Po doseljavanju Sloveni u blizini tvrđave formiraju naselje, a krajem 9. veka u izveštajima ugarsko-bugarskih ratova se pominje tvrđava Horom. Pisani izvori pominju Ram kao mesto sukoba Vizantije i Ugarske u 12. veku, a zna se da je 1483. godine po nalogu sultana Bajazita II, na granici sa Ugarskom podignuta tvrđava sa topovskim otvorima, što je Ram učinilo jednom od prvih artiljerijskih tvrđava na ovom području.

Tvrđava je podignita na steni koja se sa severozapadne strane spušta ka Dunavu. Tvrđavu Ram su sagradili Turci da bi osnažili odbranu granice između Smedereva i Golupca od ugarskih upada. Stratešku važnost ovo utvrđenje je imalo samoupravom do 1521. godine, kada su se proširile granice turske imperije na sever, a ono je izgubilo svoj značaj kao pogranična tvrđava. Nije poznato kada je Ram podignut, ali on sigurno spada među najstarije utvrde na ovim prostorima. Najstariji zapis o njemu datiran je u 1128. godinu kada su u njegovoj blizini Vizantinci potukli Mađare.

Nakon što su Turci ovladali našim krajevima, okrenuli su se kraljevini Ugarskoj i osvajanju Panonske nizije. U cilju zaštite desne obale Dunava turski sultan Bajazit II (1480—1512) je preradio i ojačao postojeću utvrdu za potrebu borbe vatrenim oružjem, tako da Ram predstavlja jednu od najstarijih artiljerijskih utvrda u Srbiji.